Norah
Door: lucasenchayah
Blijf op de hoogte en volg Lucas en Chayah
14 Juli 2012 | Oeganda, Matuga
De sfeer in de auto is goed. Vrolijke muziek klinkt schel uit de boxen. Jiska rijdt de jeep behendig tussen een taxi en een paar voetgangers door. Getoeter en geschreeuw, maar daar kijken we niet meer van op. Ik kijk af en toe naar Norah die lekker in slaap aan het dommelen is op mijn schoot. Het was een drukke ochtend, maar het goede nieuws van de arts over haar toestand heeft ons nieuwe energie gegeven. Behalve de hevige ondervoeding en een lichte depressie, is ze verder gezond. De test voor HIV bleek negatief en als ze door goede voeding wat aansterkt kan het helemaal goedkomen met dit meisje.
Daniel had haar gevonden. Ze woonde in een sloppenwijk op een uur rijden vanaf hier. Hij had daar helemaal niets te zoeken, maar reed toevallig door die buurt en zag een babybedje in iemands tuin staan.Toen hij de eigenaresse vertelde over MyHeart-Foundation en het Estherhuis waar nu al meerdere kinderen zijn opgenomen, bracht zij hem meteen naar het huis van Norah toe. Het bleek dat de familie haar op die dag naar de politie had willen brengen.
Norah is als baby door haar moeder bij de buren achtergelaten. Zij hadden geen geld om haar te verzorgen en zetten haar in een donkere kamer, waar ze de hele dag in haar eigen uitwerpselen moest zitten. Door ondervoeding kan ze niet lopen of staan. Ze kan nauwelijks haar hoofd optillen of haar veel te kleine armpjes en beentjes bewegen. Ze is twee jaar, maar ze is zo hulpeloos als een baby van een paar maanden.
Het is warm. Mijn witte shirt is nat en stinkt van Norah's zweet. Ik probeer me te bedenken of ik dat nog wel erg vind. Ze draait zich om en klampt zich net iets steviger aan me vast. Natuurlijk niet, grinnik in mezelf, dit is me alles waard. Alsof ze onze opluchting had gevoeld heeft ze net voor het eerst een lachje laten zien. We konden ons geluk niet op toen ze ook wat geluidjes maakte. Ik aai zacht over haar hoofdje. Een zacht piepje. "Ja meisje, we gaan naar huis."
Auntie Chayah
www.myheart-foundation.com
Daniel had haar gevonden. Ze woonde in een sloppenwijk op een uur rijden vanaf hier. Hij had daar helemaal niets te zoeken, maar reed toevallig door die buurt en zag een babybedje in iemands tuin staan.Toen hij de eigenaresse vertelde over MyHeart-Foundation en het Estherhuis waar nu al meerdere kinderen zijn opgenomen, bracht zij hem meteen naar het huis van Norah toe. Het bleek dat de familie haar op die dag naar de politie had willen brengen.
Norah is als baby door haar moeder bij de buren achtergelaten. Zij hadden geen geld om haar te verzorgen en zetten haar in een donkere kamer, waar ze de hele dag in haar eigen uitwerpselen moest zitten. Door ondervoeding kan ze niet lopen of staan. Ze kan nauwelijks haar hoofd optillen of haar veel te kleine armpjes en beentjes bewegen. Ze is twee jaar, maar ze is zo hulpeloos als een baby van een paar maanden.
Het is warm. Mijn witte shirt is nat en stinkt van Norah's zweet. Ik probeer me te bedenken of ik dat nog wel erg vind. Ze draait zich om en klampt zich net iets steviger aan me vast. Natuurlijk niet, grinnik in mezelf, dit is me alles waard. Alsof ze onze opluchting had gevoeld heeft ze net voor het eerst een lachje laten zien. We konden ons geluk niet op toen ze ook wat geluidjes maakte. Ik aai zacht over haar hoofdje. Een zacht piepje. "Ja meisje, we gaan naar huis."
Auntie Chayah
www.myheart-foundation.com
-
14 Juli 2012 - 16:47
Greet:
Wat een bijzondere dingen maken jullie mee. Daar kunnen we ons hier geen voorstelling van maken.
Veel sterkte en Gods zegen voor jullie. Liefs (ma) Greet -
14 Juli 2012 - 17:15
Belinda:
Sjaloom Chayah, wat schrijf je toch leuk en boeiend, ik zie het helemaal voor me en wil zo naast je komen zitten en knuffelen. Hartlelijke groeten van ons, Belinda. -
14 Juli 2012 - 18:16
Lammieke :
he schatjes willen jullie niet zulke berichten meer sturen ik word er verdrietig van ik wil graag jullie kant op komen maar dat durf ik niet ha ha ha maar ik kan het niet meer aan zulke berichten het doet me pijn ik hou van jullie en van de kinderen ik hoop dat jullie voor un gaan biden dat hebben de kindertje s daar heel erg hard nodig en dat ze gezond zullen worden en ik hoop dat ze bij jozef in het huis mogen wonen of ook maar kus kus kus kus kus ik heb jullie al eerder gevraagt wat kunnen we voor jullie betekenen van af hier ku sku skus kus -
14 Juli 2012 - 21:42
Johanna Siegers:
Lieve Chayah en Lucas,
Bedankt voor jullie berichtje.
De Here gebuikt je daar geweldig. wat heerlijk om voor de kleine Noah zo veel te mogen betekenen.
Veel liefs, en een knuffel!!!
Van Johanna -
14 Juli 2012 - 21:53
Marlies:
Jeetje chayah wat kan je toch goed schrijven! Wat n bijzondere dingen maken jullie mee! Gods zegen, Dikke knuffel! Ik mis je! -
15 Juli 2012 - 10:02
Lammieke :
lieve chaya en lucas
mijn bericht is niet serieus over je mag zulke moeilijke ding niet shrijven ik hoop dat jullie dat begrijpen
liefst lammieke -
15 Juli 2012 - 11:45
Wim-Jan:
Super, dat jullie er zo mee bezig zijn. Ik realiseer me dat het zwaar is, maar dat veel reacties vanuit de kinderen het weer goed maken. -
15 Juli 2012 - 12:45
Gerda Godschalk:
wat doen jullie daar mooi werk. God's zegen voor jullie en je werk daar -
15 Juli 2012 - 12:47
Tamara:
Wauw Chayah, wat super heftig. Ik lees het net met tranen in m'n ogen.. Wat enorm.. -
16 Juli 2012 - 08:02
Marijke Dorlandt:
Set me to tears....... -
27 Juli 2012 - 11:54
W:
,XK
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
