Moses vervolg
Blijf op de hoogte en volg Lucas en Chayah
11 September 2012 | Oeganda, Matuga
Lieve schat,
Wat is er veel gebeurd in de afgelopen weken! Gelukkig wilde onze vriend graag helpen om je van straat te krijgen, want hij wist precies wat we moesten doen om alle officiële papieren te krijgen. Wat was dat een gedoe hè? Je zal wel moe zijn van al het heen en weer gesleep en al die vergaderingen en dorpsbijeenkomsten. Het leek alsof iedereen ons tegenzat, maar dat moesten ze wel doen om er zeker van te zijn dat je goed terecht zou komen. Ik hoop dat je dat begrijpt.
Je zal het ook wel vreemd hebben gevonden om weer helemaal terug te reizen naar Karamoja, waar je bent opgegroeid. Het duurde met de bus tien uur om daar te komen, heb je dat toen helemaal gelopen lieverd?! Je zal er wel weken over hebben gedaan!
Ik snap wel waarom je daar wegging. Het is er zo heet dat zelfs Daniel zich verbrandde. Gek hè, dat het zo anders is dan Kampala? Daniel zei dat het leven op de straat veel beter is dan het leven daar. Alsof de tijd er heeft stilgestaan. Kleine hutjes waar je moest slapen op gedroogd gras. En in het hele dorp is er zo weinig water! Je moest elke dag zo ver lopen om bij de bron te komen, misschien dat je daardoor zo sterk bent. Zelfs nu je zo ziek bent houd je het urenlang vol!
Deze reis was nodig om je vader te zoeken. Hij is daar gebleven toen je moeder je meenam naar Kampala. Hij bleek een leider van het dorp te zijn. Dat zie ik ook wel terug in jou. Het zal wel gek zijn geweest om hem weer te zien. Heel naar dat hij je geen aandacht schonk, ook je moeder heeft dat al die tijd niet gedaan. Maar je gaat ermee om alsof je dat al heel lang gewend van ze bent. Je toont zo weinig emoties, maar je bent gewoon aan het overleven hè?
Weer terug in Kampala dachten we dat het moeilijkste deel er nu op zat. Het spijt me dat iedereen de dagen daarna nog steeds aan je liep te trekken. Je hebt geen twee nachten op dezelfde plek geslapen. Dat vond ik heel naar voor je, maar jij was allang blij dat je binnen sliep. Ik denk dat ik nooit zal begrijpen hoe dat voelt, misschien wil je me dat een keer uitleggen?
Vanaf de eerste keer dat ik je had gezien, dacht ik dat je later veel in het land zou veranderen. Maar ik me had niet voor kunnen stellen dat je dat nu al zou doen! Herinner je die vrouw nog waar je als laatste heen moest? Zij was zo onder de indruk van jouw verhaal en vooral de manier waarop je ouders je hebben behandeld, dat ze een groot onderzoek in Karamoja heeft ingesteld. Het blijkt dat veel ouders, net als die van jou, hun kinderen verwaarlozen, mishandelen en op straat laten bedelen om zelf geld te verdienen. Ik weet dat jij het gewend bent, maar eigenlijk mag dat helemaal niet. De regering wist eerst daar niets vanaf, maar ze gaan nu kijken hoe ze de kinderen kunnen helpen. Goed hè, daar heb jij voor gezorgd!
We hebben nu eindelijk toestemming gekregen om je op een plek te brengen waar je naar school kan. Als je vannacht je ogen sluit, mag je daarover dromen. Ik beloof je dat het snel werkelijkheid wordt.
We vechten voor je.
Wat is er veel gebeurd in de afgelopen weken! Gelukkig wilde onze vriend graag helpen om je van straat te krijgen, want hij wist precies wat we moesten doen om alle officiële papieren te krijgen. Wat was dat een gedoe hè? Je zal wel moe zijn van al het heen en weer gesleep en al die vergaderingen en dorpsbijeenkomsten. Het leek alsof iedereen ons tegenzat, maar dat moesten ze wel doen om er zeker van te zijn dat je goed terecht zou komen. Ik hoop dat je dat begrijpt.
Je zal het ook wel vreemd hebben gevonden om weer helemaal terug te reizen naar Karamoja, waar je bent opgegroeid. Het duurde met de bus tien uur om daar te komen, heb je dat toen helemaal gelopen lieverd?! Je zal er wel weken over hebben gedaan!
Ik snap wel waarom je daar wegging. Het is er zo heet dat zelfs Daniel zich verbrandde. Gek hè, dat het zo anders is dan Kampala? Daniel zei dat het leven op de straat veel beter is dan het leven daar. Alsof de tijd er heeft stilgestaan. Kleine hutjes waar je moest slapen op gedroogd gras. En in het hele dorp is er zo weinig water! Je moest elke dag zo ver lopen om bij de bron te komen, misschien dat je daardoor zo sterk bent. Zelfs nu je zo ziek bent houd je het urenlang vol!
Deze reis was nodig om je vader te zoeken. Hij is daar gebleven toen je moeder je meenam naar Kampala. Hij bleek een leider van het dorp te zijn. Dat zie ik ook wel terug in jou. Het zal wel gek zijn geweest om hem weer te zien. Heel naar dat hij je geen aandacht schonk, ook je moeder heeft dat al die tijd niet gedaan. Maar je gaat ermee om alsof je dat al heel lang gewend van ze bent. Je toont zo weinig emoties, maar je bent gewoon aan het overleven hè?
Weer terug in Kampala dachten we dat het moeilijkste deel er nu op zat. Het spijt me dat iedereen de dagen daarna nog steeds aan je liep te trekken. Je hebt geen twee nachten op dezelfde plek geslapen. Dat vond ik heel naar voor je, maar jij was allang blij dat je binnen sliep. Ik denk dat ik nooit zal begrijpen hoe dat voelt, misschien wil je me dat een keer uitleggen?
Vanaf de eerste keer dat ik je had gezien, dacht ik dat je later veel in het land zou veranderen. Maar ik me had niet voor kunnen stellen dat je dat nu al zou doen! Herinner je die vrouw nog waar je als laatste heen moest? Zij was zo onder de indruk van jouw verhaal en vooral de manier waarop je ouders je hebben behandeld, dat ze een groot onderzoek in Karamoja heeft ingesteld. Het blijkt dat veel ouders, net als die van jou, hun kinderen verwaarlozen, mishandelen en op straat laten bedelen om zelf geld te verdienen. Ik weet dat jij het gewend bent, maar eigenlijk mag dat helemaal niet. De regering wist eerst daar niets vanaf, maar ze gaan nu kijken hoe ze de kinderen kunnen helpen. Goed hè, daar heb jij voor gezorgd!
We hebben nu eindelijk toestemming gekregen om je op een plek te brengen waar je naar school kan. Als je vannacht je ogen sluit, mag je daarover dromen. Ik beloof je dat het snel werkelijkheid wordt.
We vechten voor je.
-
11 September 2012 - 12:34
Matthijs:
Super mooi wat zo iets terweeg kan brengen. Geniet de laatste weken nog van jullie werk.
-
11 September 2012 - 15:08
Tamara V À:
Wauw! -
13 September 2012 - 20:48
Marjan Stam:
Hee luitjes,
nog veel succes daar! tot snel -
22 September 2012 - 13:06
Netty Gorter:
Hey Lucas en Chaya, nog even dan zijn jullie weer terug. Wens jullie een goede reis, en zou het leuk vinden om nog wat foto's te ontvangen van de uitdeelmomenten in de sloppenwijk (de spulletjes die jullie van mijn school daar hebben uitgedeeld) Dan kunnen de kinderen het met eigen ogen bekijken.
Alvast bedankt! Geniet van de laatste dagen daar!! x Netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
